காலனியில D line வாழ்க்கை நினைவில் மங்காமல் நின்னு போனதற்கு பலகாரணங்கள் உண்டு. அதிலொன்றுதினமும் விளையாடுவதற்கு அங்கு கிடைத்த ஒரு பெரிய பட்டாளம் தான்.
D11 வீட்டை உஷா சாகர் லல்லி காலிபண்ணிப் போன பிறகு அந்த வீட்டிற்கு P ஷண்முகம் மாமா வந்தார். அவர்மனைவிக்கு பக்கவாத நோயால் ஒரு கையிலும் காலிலும் ப்ராப்ளம் இருந்தாலும் மிக கடுமையான உழைப்பாளிஅவங்க.
அவரது பெரிய பையன் சந்திரசேகரன் சிவில் செக்ஷன் உங்களில் பலருக்குத் தெரிந்திருக்கும். பின்னாட்களில்அவர் டி4லும் இருந்தார். அவர் தம்பிகள் ராஜூ, ஜனார், பாலு (கச்சேரி), தாமோதரன் வந்த பிறகு டி லைன்கலகலப்புக்கு விளையாட்டுக்கு குறைவே கிடையாது. ஜனார் அவங்கம்மாவுக்கு ரொம்ப ஹெல்ப் பண்ணுவான்.
மாரியம்மன் கோவில் பண்டிகை வந்தா போதும், அவங்க வீட்டுப்பின்னாடி தோட்டத்துல மாரியம்மன் மண்பொம்மை ஒன்னு வச்சு பொங்கல் வைக்கறதைச் செய்வாங்க! பசங்க சேர்ந்து ரகளை நடக்கும் அங்க.
கேகே ராமன் டோர்னமண்ட் வந்ததுன்னா வீட்டு வாசல்ல எல்லோரும் கட்டை பேட் வச்சு எல்லாரும் பூபந்துவிளையாடுவோம். B line C line பசங்க எல்லோரும் டி லைன்ல தான். மனோ, பபுள், முரளி கே ராவ், சம்பத்(சின்னக்கன்னு தம்பி) மற்றும் அவன் பிரதர்ஸ் சீனு எல்லோரும் இங்க தான் வந்து விளையாடுவாங்க. இந்தலிஸ்ட்ல இருபது முப்பது பேர் பெயருக்கு மேல எழுதனும். டி லைன் பசங்களே ஒரு பெரிய பட்டாளம்.
எங்க வீட்டு வாசல் எதிரில் ஒரு லைட் கம்பம். அது மேலே எப்போதும் ஏறி அந்த காம்பௌண்ட் சுவத்துமேலஉட்கார்றதும், நடக்குறதும், சுவர் தாண்டி எதிர் வீட்டுல குதிக்கிறதும் தினமும் நடக்கும்.
எங்களுக்கு நேரெதிர் வீடு C3 ஜெயராமன் மாமா வீடு. அவங்க வீட்டுல ராஜுண்ணா, கோபுண்ணா, உமா, லக்ஷ்மிக்கா. ஒரு நாளைக்கு குறைஞ்சது 20-30 தடவையாது அந்த காம்பௌண்ட் சுவத்து மேல ஏறி அவங்கவீட்டு பின்னாடி குதிப்போம், பால் விழுந்துரும், எடுப்போம், அந்த வீட்டுல ஒருத்தர் கூட ஒன்னும் சொல்லமாட்டாங்க. ஆச்சரியமாக இருக்கும் எப்படி எங்களை விட்டாங்கன்னு.
எங்க வீட்டு வேலியிலிருந்து அந்த லைட் கம்பத்துக்கு கயித்தக் கட்டி கட்டைபேட்ல பால் பேட்மிண்டன். ஆடுவோம். எல்லாப் பசங்களும் ஆடுவதால விளையாட சான்ஸ் கிடைக்கிறதுக்குள்ள போதும் போதும்ன்னுஆயிடும். இதுக்கு நடுவுல கேம் தகறாரு. தெருவே ஜோ ஜோன்னு இருக்கும்.
அதே மாதிரி செல்வன் சகாய் வீட்டு வாசக்கம்பத்துல கயித்தக்கட்டி இன்னொரு டீம். அப்புறம் அந்த இடம் சரிவராம, சகாய் வீட்டு சைடுல, டி லைன் பின்னாடி லைன்ல என பல டீம் ஆடினோம். ஏதோ ஒரு இடத்துலஎல்லோருக்கும் கொஞ்சம் விளையாட சான்ஸ் கிடைக்கும்.
ஊரே சந்தோஷமாக இருந்தா கண்ணுபடற மாதிரி ஒன்னு நடக்கும்பாங்க பாருங்க. அது நடந்தது.
முன்ன மேல் லைன் இறக்கத்துல சைக்கிளில் வர்றவங்க அந்த மேட்டு இறக்கத்தில் பால் டிப்போல ஆரம்பிச்சுசகாய் வீட்டு வரை ப்ரேக் பிடிக்காம சைக்கிளில் சள்ளுனு வருவாங்க. நடுவுல வேகத்தடை அப்ப கிடையாது. யாரைப் பார்த்தாலும் பறந்து கிட்டு வருவாங்க அந்த இறக்கத்துல.
இந்த ரோட்டுல கயிறு கட்டி விளையாடி கிட்டிருந்த கடைசி பசங்க இந்த கேம் முடிஞ்சவுடனே ஒரு நாள்இந்தக்கயிறைக் கழட்டாமப் போயிட்டாங்க. நாங்களும் வீட்டுள்ள இருந்தோம். கவனிக்கலை.
வந்தார் ஒருத்தர் வேகமாக மேல் லைன் இறக்கத்துல. இந்த ரோட்டுல கயிறு கட்டியிதைப் பார்க்காம நிமிர்ந்துவந்தவர் கயிறுல அறுபட்டு சைக்கிளிலிருந்து விழுந்து செம அடி அவருக்கு. வீட்டுலேர்ந்து வெளிய வந்துப்பார்த்தா அவருக்கு நெத்தியில் ரத்தக்காயம், ரத்தம் கொட்டுது.
பின்னாடியே கொஞ்சம் நேரத்துல வந்த வாட்ச்கடை அந்தோணி மாமா செம ஆட்டம் ஆடிட்டார். பசங்கஅத்தனை பேர் மேலயும் சத்தம் போட, உசுரு போனா என்னடா பண்ணுவீங்கன்னு, நெத்திக்குப் பதிலாககழுத்தில் பட்டிருந்தா என போட்டு வெடிச்சுத் தள்ளிட்டாரு. பார்த்துகிட்டு பத்து பசங்க நின்னுகிட்டுஇருந்தோம்.
அடுத்த இரண்டு மூனு நாளும் அங்க எல்லாப்பசங்களும் கயிறு கட்டி விளையாட, அந்தோணிமாமா வந்துவேணும்ன்னே நின்னு எல்லோர்ட்டையும் சத்தம் போட ஆரம்பிச்சாரு.
பக்கத்து வீட்டு கே எஸ் கிருஷ்ணன் மாமாவும் அப்பாவும் இந்த தடவை அவர்ட்ட நேரவே பேச ஆரம்பிச்சாங்க. இவ்வளவு பசங்க நம்ம வீட்டு வாசல்ல விளையாடும் போது மேலேர்ந்து வரவங்க தானே மெதுவா வரனும், பசங்கநம்ம கண் முன்னாடி விளையாடறது சேஃப்ஆ, பின்னாடி எங்கயோ போய் அடிபட்டு கிட்டு வரது safeன்னுபசங்களுக்குப் பரிந்து பேச அவர் இறங்கி வந்தார். அந்தோனி மாமா சித்தப்பாக்கு பக்கத்து வீடு நல்ல நண்பர்அவருக்கு. அந்தோனி கோபக்காரன்டா, அவர் வரும் போது கயிற்றைக் கழற்றி விடுங்கடான்னார். அப்பா எங்ககிட்ட இனி நம்ம வீட்டு வாசல்ல கயிறு கட்டி கட்டை பேட் ஆடக்கூடாதுன்னு சொல்ல, ராஜுவும் ஜனாரும் அதைஅவங்க வீட்டுப் பக்கம் நவுத்தி, கயிற்றின் ஒரு பக்கத்தை அவங்க வீட்டு வேலியிலும், கயிற்றின் இன்னொருபக்கத்துக்கு ஒரு பெரிய கல்லைக் கட்டி சுவற்றுக்கு அந்தப்பக்கம் தொங்க விட்டு ஆட்டம் ஜோராக நடக்கஆரம்பிச்சாச்சு.
கேஎஸ்கே மாமாவும் அப்பாவும் சிவில் பாலு மாமாகிட்டயும் பேபி சகஸ்ரநாமம்ட்டையும் சொல்லி டி லைன்இறக்கத்துல ஒரு பெரிய வேகத்தடையை போட வச்சுட்டாங்க. அதற்கப்புறம் மேல்லைன்லேர்ந்து யாரும்சைக்கிளில் பறந்துவர முடியாம ஆயிடுச்சு.
நாளடைவில் இந்த கட்டைபேட் கேம்களுக்கும் சீசன் மாறிடுச்சு.
பின் வரும் போஸ்ட்களில் தொடர்கிறேன்.
காலனி வாழ்க்கையை அலசும் போது மற்றவர்கள் போடும் பதிவுகளிலிருந்த பல நினைவலைகள்கிளம்பிவிடுகிறது. இன்று p b sridhar அண்ணா போஸ்ட் பார்த்ததன் விளைவு இந்த போஸ்ட். தலைவலியாகஇருந்தால் நர்ஸ் பத்மாக்கா ஆலோசனை வழங்குவார்கள். நமக்கு மருத்துவம் செய்த மற்றவர்கள் போய்சேர்ந்தாச்சு! இல்லாட்டி மனோஜ் உதவுவான்.
D13ல் மற்றும் B1ல் இருந்த காலத்தில் வீட்டில் எந்த சின்னப்பிரச்சனையானாலும் பஞ்சு சித்தப்பாவே ரிப்பேர்பண்ணிடுவார். அவருக்கு எலக்ட்ரிக்கல், plumbing work எல்லாம் அத்துப்புடி. சர்வசாதாரணமாக செய்துடுவார். இல்லாட்டி பக்கத்துவீட்டு சிவில் பாலுமாமாட்ட சொன்னாப் போதும். பத்து மணிக்கு ஆள் வந்துரும். இல்லாட்டிஎங்க லைன் வழியாப் போற யாராவது ஒரு எலக்ட்ரீஷியன்ட்ட சொன்னாப் போதும் அவங்க ஆபீஸ்ல போய்சொல்லிட்டு திரும்பி வந்து ரிப்பேர் பண்ணிடுவாங்க! செம டெடிகேஷன்.
சித்தப்பா பண்றதைப்பார்த்து பார்த்து ஒரு நாள் கை துறுதுறுக்க, பத்தாவது படிக்கும் போது டி லைனில்வீட்டிலிருந்த iron box வேலை செய்யாததால், அதைக் கழட்டி ரிப்பேர் பண்ணலாம்ன்னு, சொருகிற வயர் plugஐதிறந்தேன். அது கருகியிருந்தது. சித்தப்பா செய்யற மாதிரி அந்த கருகின வயரைக் கட் பண்ணிட்டு திருப்பிஅந்த 3-pin வயர்களை இணைக்கும் போது சரியாக கவனிக்காம மாற்றி இணைச்சுட்டேன். Plugஐ சொருகும்போது டபார்ன்னு சத்தம், ஃப்யூஸ் போயிருச்சு. ப்ளக் பாயிண்ட் கருகிடுச்சு. செம பயம். வீட்டுல சொன்னாஅம்மா அடி போட்டுருவாங்க!
நேரா டைம் ஆபீஸ்ல போய் ஃப்யூஸ் போயிடுச்சுன்னு சொன்னேன். மீசை விஜயன் அண்ணன் வந்தார்.
நான் பத்தாவது தான் படிச்சுட்டு இருந்தாலும், மீசை விஜயன் அண்ணன், கண்ணன், கர்ணன் ( ஏ கருணாநிதி), ராபர்ட்ஸ், பிரபாகரன் மாமா (சில சமயம், உன்னி அப்பா), கல்கத்தா பாலு மாமா, முறுக்கு மீசை வச்ச மாமாஒருத்தர் 40 வீட்டுலேர்ந்து வருவார்; (ராஜமாணிக்கம்ன்னு நினைக்கிறேன், அவர் ஸ்போர்ட்ஸ் ஷார்ட்ஸ் ஷூ/சாக்ஸோடத் தான் வாலிபால் கூட ஆடுவார்) இவர்களோடு என்னையும் கடைசி ஆளா ஒரு மூலையில் நிக்கவச்சு சேர்த்துப்பாங்க. கல்கத்தா பாலு மாமா மூக்குப் பொடியை உறிஞ்சுகிட்டே அதே கையிலேயே பாலையும்சர்வ் பண்ணுவார்.
இந்த வாலிபால் விளையாட்டால எனக்கு விஜயன் அண்ணனோட பழக்கம் உண்டு. அவர் வீட்டுக்கு வந்து fuse boxஐயும் switch boardஐயும் பார்த்துட்டு என்னிடம் என்னடா பண்ணினேன்னார். அவர்ட்ட ஐயர்ன் பாக்ஸ்கதையைச் சொல்லி காமிச்சேன். அவர் அதைப் பிரிச்சுப்பார்த்துட்டு, ஏண்டா ஸ்கூல் போகுற வயசுல உனக்குஎதுக்கு இந்த வேலை, இந்த fuse box மட்டும் இல்லைன்னா நீ உசுரோடு இருந்திருக்க மாட்ட இப்பன்னார்.
ஏண்டா இதெல்லாம் நீங்க ஆபீஸ்ல வந்து சொன்னா அடுத்த நிமிஷம் வந்து நாங்கப் பண்ணித்தரமாட்டோம், உசுரு போச்சுன்னா திரும்பி வராதுடான்னார்.
இரண்டு நாள் அவர் இருக்கிற நேரம் ஸ்டாப் அசோசியேஷன் பக்கமே போகலை. மூனாவது நாள் எப்போதும்போல் வாலிபால் கோர்ட்டுக்குப் போனேன். அவர் கண்டுக்கலை. விளையாட்டுல சேர்த்துக்கிட்டாங்க. எல்லாம்மறந்து போச்சு.
இனிமையான காலங்கள் அவை.
காலனியில ஆசிரியர்களும் நம்மோடு இருந்ததால நம்மால் அவர்களோடு இயல்பாக இருக்க முடிந்தது. மேலும்சரஸ்வதி டீச்சர் சொந்த மாமியானதால மத்த டீச்சர்களிடம் சில சமயம் ஒரு சில சலுகைகளும் கிடைக்கும்.
TVR சார் வைதீஸ்வரா ஹைஸ்கூலில் ஹிந்து சமய மன்றம் நடத்தி வந்தார். அந்த வகுப்புகளுக்கு நான்எப்போதும் போவேன். நிறைய ஸ்லோகங்கள் சொல்லித் தருவார். அப்படி அவர் சொல்லித் தந்து கத்துகிட்டதுதான்
‘ நாத விந்து கலாதி நமோ நம
வேத மந்த்ர ஸ்வரூபா நமோ நம
கீத கிங்கிணி நமோ நம
…’
பிற்காலத்தில் இந்த பாடலின் முழு வடிவத்தைப் பார்த்தபோது மலைப்பாக இருந்தது. அவ்வளவு பெருசு. இந்தவகுப்புகளில் பாதி தான் கற்றுக்கொண்டது நினைவிருக்கிறது.
TVR sirக்கு அப்ப சிலவருடங்கள் முன் தான் ஓபன் ஹார்ட் சர்ஜரி நடந்திருந்தது. அவர் எப்போதும் கிளாஸ்quarterly, half-yearly பேப்பர்களைத் திருத்த தன்னோட கிளாஸ் மாணவர்கள் யாராவது ஒருவரை தன்வீட்டுக்கு வரச்சொல்லி அந்த பேப்பர்களைத் திருத்தச்சொல்வார். அவர் வீடும் நாராயணராவ் சார் வீடும் என்பஞ்சு சித்தப்பா வீட்டுக்கு எதிர்ப்பக்கம் தானிருந்தது. நாரயணராவ் சார் பையன் பிரசன்னா என்னோட ஒருவயது பெரியவன். அவர் அண்ணன் அப்பவே ஸ்கூலில் லேப் அட்டெண்டராக சேர்ந்து விட்டார்.
TVR sir நான் ஹிந்து சமய மன்ற வகுப்புகளுக்குப் போவதால், ஒரு நாள் என்னை quarterly எக்ஸாம் பேப்பர்திருத்த வரச்சொன்னார். என் கிளாஸ் பேப்பரே. என்னை பென்சில்ல மார்க் பண்ணச் சொல்லிட்டு அப்புறம் அவர்வந்து சரி பார்த்துட்டு மார்க் கூட்டிப்போட்டுருவார். அவர் போட்ட மார்க்கை கூட்டி டோட்டல் நான் போடனும்.
அப்படி திருத்தற பேப்பர்களைப் பார்த்து அதிர்ந்துட்டேன். கிளாஸ்ல என்னோட நல்லாப்படிக்கிற பசங்கபொண்ணுங்க பேப்பரை நான் திருத்துவதா, அதிர்ந்து போயிட்டேன். அப்போ ஐம்பது மார்க் வாங்குவதே பெரியவிஷயம் எனக்கு. மனசு ரொம்பவே உறுத்த ஆரம்பிச்சுருச்சு. இரண்டு நாள் போயிட்டு மூனாவது நாள்நின்னுட்டேன். இன்னும் இரண்டு கட்டு திருத்தனும். ஏண்டா வரலைன்னார். அவர்ட்ட உண்மையைச் சொல்லமனசு வரலை. குற்றமுல்ல நெஞ்சு குறுகுறுப்பதைச் சொல்ல தைரியமில்லை.
மனுசன் சொக்கத் தங்கம். சிரித்த முகம். அன்பானவர். அத்தகையவரின் நட்பு கிடைப்பது பாக்கியம் தான்.
அதே மாதிரி விசாலம் டீச்சர் எனக்கு எட்டாவதுக்கு கிளாஸ் டீச்சர். மேத்ஸ் செமையாக சொல்லிக்கொடுப்பாங்க. அவங்க சொல்ல சொல்ல கிளாஸ்லயே நல்லாப் புரிஞ்சுரும். அந்த ஒரு பேப்பர்லையாவது 80 எடுத்துடனும்ன்னு நினைச்சேன். 75க்கு கீழ நின்னு போச்சு. அதற்கப்புறம் அவங்க சொல்லிக்கொடுத்தவிதத்திலிருந்து அவங்க மேல ஒரு தனி மரியாதை வந்துருச்சு.
D3 மாமா மாமி குடியிருந்த போது விசாலம் டீச்சர் சரஸ்வதி டீச்சரைப் பார்க்க வருவாங்க. அவங்களைப்பார்த்தவுடனேயே எழுந்திருச்சு நிப்பேன், அவங்க போற வரைக்கும் உட்காரமாட்டேன். அவங்க போன பிறகுசரஸ்வதி டீச்சர் கிண்டல் பண்ணுவாங்க. விசாலம், அலமேலு, பீட்டா டீச்சர் எல்லாம் வந்தா எழுந்து நிக்கற, என்னைக் கண்டா மரியாதை இல்லை, விசாலத்திடமும் அலமேலுகிட்டயும் சொல்றேம்பாங்க! எதிர்த்துப்பேசினா பிரச்சனையாயிடப் போவுதுன்னு நகர்ந்துடுவேன்.
இனிமையான காலங்கள் அவை.
