நினைவுகளில் புரண்டாடும் வயதில் - 2

காலையில அரச மரத்தடி, ஸ்டாஃப் அசோசியேஷன் பாலம் அதை விட்டா அடுத்து காலையில 8.30 - 9.30 நமது காலனி வாலிபர்கள் குழுமுகிற இடம் …

வேறெங்க!

போஸ்ட் ஆபீஸ் தான்.

காலையில ஒரு ritual ஆக போய் நிக்குறதுக்கு பல காரணமிருந்தாலும் மிக முக்கியமானது நம்ம போஸ்ட்மேன் பெருமாளோட கடைக்கண் நம்மேல விழுமான்னு அங்க சுத்தி நிக்குற கும்பல் கண்ணில் அலை பாயும் பாருங்க. அது so lovely.

நான் பத்தாவது முடிக்கிற வரை D13 வீடு தான். கீழ்மேட்டூர் அரசினர் பள்ளியில் +1 +2 படிக்கத்துவங்கும் போது தான் B1லிருந்த GV மாமா ரிடையர் ஆகிப்போனப்பிறகு அந்த வீட்டுக்கு வந்தோம். 

டி லைன்ல இருக்கும் போது எனக்குத் தெரிஞ்சு ராமச்சந்திரன் மாமா (இளங்கோ அண்ணாவோட அப்பா) தான் போஸ்ட்மாஸ்டர். அவருக்கு முன்ன யார் இருந்தாங்கன்னு எனக்கு ஞாபகமில்லை. நாங்க B1 வந்த பிறகு என் நண்பர் ரமேஷோட அப்பா ரங்கராஜன் மாமா தான் போஸ்ட் மாஸ்டர்.

காலனிக்கு கிடைச்ச இந்த இரண்டு போஸ்ட்மாஸ்டர்களும் சொக்கத்தங்கம். அமைதியானவங்க இனிமையானவங்க. அதுவும் ரமேஷோட அப்பாவோட அவர் கடைசி காலம் வரை எனக்கு மிகநெருங்கிய இனிமையான பழக்கம். 

இந்த இரு போஸ்ட்மாஸ்டருக்கும் கீழ நம்ம துளசி டீச்சர் பையன் பாலாஜியோட அப்பா தான் சப்-போஸ்ட்மாஸ்டர்.

போஸ்ட்மாஸ்டர் ராமசந்திரன் மாமா செம உயரம். கொஞ்சம் முதுகு லைட்டாக பின்னாடி கூன் போட்ட மாதிரி இருந்தாலும் மாமா நேராக நடந்து போஸ்ட்ஆபீஸ் போவார். செம உயரம். போஸ்டாபீஸ் முன்ன இருந்த அந்த சாக்கடை பாலம் அடுத்து உள்ள இறங்கினா நேராக போஸ்ட்மாஸ்டர் டேபுள். ஒரு மிகப்பெரிய டேபிள் அது. அதுக்குப் பின்னாடி போஸ்ட்மாஸ்டர் கம்பீரமாக உட்கார்ந்திருப்பார். ஆபிஸ் நுழைவாயில் இடதுபக்கம் பாலாஜியோட அப்பா. வலதுபக்கம் டெலிபிரிண்டர் மற்றும் டெலக்ஸ் மெசேஜ் சத்தம் தொடர்ந்து கேட்கும்.

ஆபீஸ் வலது பக்கம் உள்ள ரூம் தான் போஸ்ட்மேன் பெருமாள் மற்றும் இன்னொரு போஸ்டமேன் (கவிபுரம், ராமமூர்த்தி நகர், பாடிக்கு தபால் கொடுப்பவர்), மற்றும் தபால்தலைகள் counter, money order counter எல்லாம்.

 நம் காலனி வாலிபர்கள் எல்லாம் அமர்ந்திருக்கிற இடம் இந்த countersக்கு எதிர்புறம் உள்ள சாக்கடைத்திட்டு தான். அரட்டைகளின் சுவாரசியங்களுக்கு இடையில் போஸ்ட்மேன் பெருமாளோட தரிசனம் அவரோட கடைக்கண் நம் மீது விழுமான்னு எட்டிப்பார்க்கிற அந்த லாவகமானப் பார்வை இருக்கே, அதை ரசிப்பதே ஒரு அலாதி.

பெருமாள் ரொம்பவே பாவம். அந்த ஒட்டு மொத்த காலனிக்கான தபாலையும் அந்தக் கைகளில் தோள் பைகளிலும், அப்பப்ப தன்னோட சைக்கிளிலும் அவ்வளவு சுமையை சுமந்து கிட்டு நடப்பதை தவிர்க்க அவர் விரும்புவது இது மாதிரி வாலிப பசங்க போஸ்ட் ஆபீஸ் வந்து வாங்கிட்டுப் போனாங்கன்னா அவர் தூக்கிகிட்டு நடக்க வேண்டிய சுமை குறையும். அவருக்கும் நல்லது. நம்ம வாலிபர்களுக்கும் காலைப்பொழுது இனிதாகக்கழியும்.

போஸ்ட்மேன் பெருமாள் நான் சின்னவனாக இருந்த போது என் கையில் தபால் தரமாட்டார். சின்னவங்க கையில் தரமாட்டார். வீட்டுக்குப்போ கொண்டு வர்றேன்பார். கிடைக்காதுன்னு தெரிஞ்சாலும் அங்க மத்த பெரிய வாலிபர்கள் நின்னு அரட்டை அடிப்பதை சுத்தி மேய்ஞ்சு வருவது எனக்கு செம இன்ட்ரஸ்டிங் வேலை.

எல்லோரும் போஸ்ட் ஆபீஸ் உள்ள இருக்கிற திட்டுமேல அடிக்கிற அரட்டைச்சத்தம், மற்றும் கூட்டம் அதிகமாக இருப்பதால் counterல் வேலை செய்பவர்களுக்கு தடங்கலுக்கு இடையில், பெருமாள் அண்ணன் போஸ்ட்மாஸ்டர் பார்க்காத நேரம் பார்த்து அந்த ஜன்னல் counter வழியாக டக்குன்னு வந்து ஒன்னு இரண்டு தபால்களை ஜன்னல் வழியாக தள்ளிவிட்டு விடுவார். 

தபால் கிடைச்ச வாலிபர்கள் முகத்துல அப்ப வருகிற பிரகாசம், எனக்கு பஜனை மடத்துல சூறாவளி ராமன் மாமா தொன்னையில மனசு வந்து முழுக்கரண்டி பொங்கலை என் தொன்னையில வைக்கிற போது எனக்கு ஏற்படற சந்தோஷம் மாதிரி, அவங்க சந்தோஷமிருக்கும்.

போஸ்ட்மாஸ்டர் மாமா செம ஸ்மார்ட். அவராக வந்து வெளிய நிற்காதிங்கன்னு சொன்னா, எல்லோரும் அவருக்குத் தெரிஞ்ச காலனிப்பசங்க. ஒன்னா வசிக்கிற இடத்துல தப்பா நினைச்சுப்பாங்கன்னு, பெருமாள் அண்ணன் ஜன்னல் வழியாக கொடுக்கிறதை அவர்ட்ட சொல்லி நிப்பாட்டிட்டு, வெளிய தள்ளிப்போய் கொடுக்கச் சொல்லிட்டார்.

பெருமாள் கடைக்கண்ணுக்கு தவம் கிடக்குற நம்ம காலனிப்பசங்க பெருமாள் என்ன சொன்னாலும் கேப்பாங்களே, அவர் கண்ணால் சைகை காட்ட அடுத்து நம்ம மக்கள் எல்லாம் கோஆப்பரேட்டிவ் ஸ்டோர் தாண்டி ரோட்டுக்கு முன்ன, இந்த கந்து வட்டி மற்றும் சீட்டுபணம் கட்டற மக்கள் நிக்குற இடத்துக்கு இடம் பெயர்ந்தாச்சு.

போஸ்ட்மேன் பெருமாள் அங்கு வந்து அவரோட கடையை விரிச்சு தபால் பட்டுவாடா பண்ணிட்டு, ஒரு சின்ன பீடி பத்த வச்சு ருசி பார்த்துட்டு, தன் சுமை குறைஞ்ச கையோடு 9.30-பத்து மணிக்கு காலனி நோக்கி நடைபோடுவார்.

பெருமாள்ன்னு பேர் வைச்சாலே அவர் தரிசனம் கருணை கிடைக்குமான்னு வாழ்ந்த அந்த காலனி வாழ்க்கை மனதிற்கினியது.

பின்குறிப்பு:

உங்க கிட்ட இங்க நிறைய சுவராசியமான விஷயங்கள் இருக்கும். அள்ளி வீசுங்க!

வாழ்வினிது

ओलै सिरिय ।

நினைவுகளில் புரண்டாடும் வயதில் - 1

காலனி வாழ்க்கை மாதிரி நமக்கு கிடைத்த அந்த சிறந்த வாழ்க்கையை அப்பப்ப நினைச்சுப் பார்த்தாபுல்லரிக்கும்.

1970களில் D13 வீட்டிலிருந்தப்ப காலையில ஏழு மணிக்கு எழுந்து வெளிய வந்தா ஒன்னா அரச மரத்தடியில்சகாய், செல்வம், மனோ மற்றும் மற்றவர்களோட அன்றைய காலை துவங்கும். இல்லாட்டி, கே கே ராமன்டோர்னமெண்ட் முன்னவோ அல்லது ஸ்டாஃப் அசோசியேஷன் annual day வருவதற்கு முன்போஅசோசியேஷன் கிரவுண்டல பூபந்து (ball-badminton) காலையில சீக்கிரமே விளையாட ஆரம்பிச்சுருவாங்க, அங்க ஓடிருவேன்.

காலையில எட்டு மணி ஷிப்ட் ஆரம்பிக்கிறதுக்குள்ள வேகமாக காலையி 6.30-7.30 மணிக்கே மேட்ச்வச்சுருப்பாங்க.  அதைப் பார்க்க காலையில சீக்கிரம் எழுந்து போவேன். இந்த கிரவுண்ட்ல ஆடின பால்-பேட்மிண்டன், டென்னிஸ், வாலிபாலுக்கெல்லாம் காலனி விளையாட்டு வீரர்களுக்குல்லாம் ஆடியன்ஸே நாங்கதானே! பொடியனுங்க அப்ப!

சாஸ்திரி பாலு அண்ணா என்னைப் பார்த்தாலே அவங்க கேம் முடிக்கிற வரை என்னை லைன் அம்பயரா உட்காரவச்சுருவார். மறுப்பு சொல்ல முடியாது. மாட்டேன்னாலும் மனுசன் விடமாட்டார். உட்கார்ந்துருவேன். 

மேலும் கேண்டீன்லேர்ந்து வர்ற அந்த காலை நேர காபி செம டேஸ்டாக இருக்கும். அது ப்ளேயர்ஸ்க்கும்அம்பயர்க்கு மட்டுமேம்பார். மோகன்தாஸ், காமராஜ் அல்லது சையது முஸ்தஃபா யாராவது ஒருத்தர் வாங்கிவருவாங்க. அந்த காபிக்காகவே லைன் அம்பயரா உட்கார்ந்துருவேன். இல்லைன்னாலும் சாஸ்திரி பாலுண்ணாவிடமாட்டார். அவர் அசோசேஷியன் செகரட்டெரியாக இருந்த வருடங்களில் நிறைய உட்கார வேண்டி வந்தது. 

சேர்ல உட்கார்ந்துகிட்டு கீழ ball லைனுக்குள்ள விழுதா வெளிய விழுதான்னு பார்த்துகிட்டே இருக்கனும். போரடிச்சுரும், தப்பாப் போச்சுன்னா எல்லோர்ட்டையும் திட்டு வேற வாங்கனும். சின்னப்பையன்னு டோஸ்ஜாஸ்தியாவே கிடைக்கும். தேவராஜன் (ASD)மாமாவெல்லாம், ஏண்டா சரியாப் பார்க்கிறயாம்பார் ஜாலியாக. மத்தப் பசங்க மாதிரி ஜாலியாக பேசிகிட்டு  அங்கயும் இங்கயும் ஓட முடியாம உட்காரனும்.

நம்ம கேண்டீன் மசால் தோசை காபி சூப்பராக இருக்கும். அது கிரிக்கெட் ஆடறவங்களுக்கு தான். ஒரே ஒருதடவை தான் பக்கத்து வீட்டு எஸ் ராஜு அண்ணா/பாஸ்கரன் தயவுல கிடைச்சது. என்ன ஒரு டேஸ்ட் அது. 

கே கே ராமன் டோர்னமெண்ட் அப்பவெல்லாம் எங்களுக்கு செம கொண்டாட்டம். ரஷீத், ராஜாராம், ஆத்தூர்கலீல், சேலம் கலீல், கணேசன், திருப்பத்தூர் ஜெயசீலன் (சகாய் செல்வன் உறவினர்) ஆடும் போதெல்லாம்வேகவேகமாக அங்க போய் இடம்புடிச்சு தரையில உட்கார்ந்து பார்க்கிற சுகமே தனி.

ஒரு தடவை கே கே ராமன் டோர்னமெண்ட்ல சாஸ்திரி பாலு அண்ணா என்னை லைன் அம்பயரா உட்காரவச்சுட்டார். நான் அப்ப பத்தாவது படிச்சுகிட்டிருந்தேன். பெரிய ஆளுங்க மேட்ச்சுக்கு பெரியவங்களைத் தான்லைன் அம்பயரா உட்கார வைப்பாங்க. நான் உட்கார்ந்த மேட்ச்ல கணேசன் விளையாடினார்ன்னுநினைக்கிறேன்.

அந்த மேட்சுல முதல் கேம்ல ஒரு கட்டத்துல ஒரு பால் லைன் ஒட்டி உள்ளே விழுந்தது. நான் கரெக்டா Ball INன்னு சைகை கொடுத்தேன். இந்த கோர்ட் நேராக மேடைக்கு எதிராக இருந்தது. மேல மேடையிலிருந்தவெங்கடாசலம் மாமா தன்னோட கணீர்ன்னு குரல்ல அதை அவுட்டுன்னு அறிவிக்க, விளையாடிகிட்டிருந்தப்ளேயர்ஸ் வந்து பால் விழுந்த இடத்தைக் பார்க்க, நான் அந்த ball markஐ காண்பிச்சும், அவர்களுக்குள்களேபரமாக, மறுபடியும் மேடையிலிருந்து தன்னோட கணீர் குரலில் அது ball-out, final decision ன்னுஅறிவிக்க, எங்க மேட்ச் அம்பயருக்கும் ஒன்னும் சொல்ல முடியல, ப்ளேயர்ஸும் கசமுசன்னு பேசிகிட்டு ஒதுங்க, வெங்கடாசலம் மாமா சாஸ்திரி பாலு அண்ணாவைத் திட்ட, சின்னப்பசங்களை எதுக்கு உட்கார வைக்கிறஇவ்வளவு பேர் இங்க இல்லையான்னு மேடையிலிருந்து கேட்க, அத்தோட என்னை நகரச்சொல்லிட்டு பாலுஅண்ணா வேற ஒருவரை உட்கார வச்சுட்டார்.

எனக்கு ரொம்ப அவமானமாகப் போயிடுச்சு. வெங்கடாசலம் மாமா போன்ற ஆளுமைகளின் குரல் மற்றும் அவர்பங்களிப்பில் மயங்கி அவர் மேல் எனக்கு மிகவும் பயம் கலந்த மரியாதை ரொம்ப உண்டு. அவர் மேல் ரொம்பரொம்ப மரியாதை. அன்றும் இன்றும் என்றுமே குறையாது. என்ன ஒரு கணீர் குரல். வாவ். பேசாம வெளியவந்தேன். பின்னாடி பஞ்சு சித்தப்பா பக்கம் வந்து, அவரோட ஆறுதல் எப்போதும் கிடைக்கும் என்பதால், அவர்பக்கத்திலேயே நின்னு கிட்டு மேட்ச் பார்த்தேன். அதான் முதலும் கடைசியுமாக கே கே ராமன்டோர்னமெண்ட்டில் லைன் அம்பயர் பார்த்த அநுபவம்.

அப்ப ப்ளேயர்ஸ்க்கும், டோர்னமெண்ட் அம்பயர்ஸுக்கும் கேண்டீன்லேர்ந்தும் ஆர் எஸ் ரயில் ஸ்டேஷன்பக்கத்திலிருந்த கீழ் மேட்டூர் நாரயணன் மாமா Modern Cafe ஓட்டலில் தான் எல்லோருக்கும் சாப்பாடு மற்றும்டிபன்.

சாஸ்திரி பாலு அண்ணா அந்த ஓட்டலுக்கு டோக்கன் கொடுக்க, நேராக அங்க போய் எனக்கு ரொம்பப் பிடிச்சபூரி மசால், வடை காபியோடு செம வெட்டு வெட்டினேன்.

காலனி வாழ்க்கையை காலனி ஆளுமைகளை நினைவு கூர்வதில் கிடைக்கிற மகிழ்ச்சி எனக்கு அளவிலாதது.

(பின் குறிப்பு:

மற்றவர்களும் தொடருங்கள். யாருக்காவது இவ்வாறு பகிர்வது பிடிக்கவில்லையென்றால் சொல்லுங்கள், எடுத்து விடுகிறேன். )

காலமாற்றத்தில் காணும் போது

1980களில் கல்லூரி மாணவனாக இருந்த போது கல்லூரிப் பேராசியர்களில் சிலர் போதிப்பவராக, ஆலோசனை கூறுபவராக, வாழ்க்கைக்கு வழிகாட்டிச் செல்பவர்களாக சொல்லித்தந்தனர்.

அதே நேரத்தில் கல்லூரி நேரம் தவிர மற்ற நேரத்தில் அரசியல் பாடம் கற்றுத் திரிந்த காலத்தில் அரசியல் களத்தில் அவர்கள் போதித்தது சுய விமர்சனம், நல்லது தவறு ஆய்ந்து அறிதல், பொது வாழ்க்கை குறைபாடுகள் , சமுதாய மாற்றங்கள் பற்றி அறிந்து வளர்ந்தேன்.

இன்று 35-40 ஆண்டுகள் கழித்து, எல்லா தொடர்பும் போன பிறகு ஒரு சுயசார்பு வாழ்க்கை சுயநலமாக வாழ்ந்த பிறகு, இப்போது அதே களங்களின் ஆட்களை இணையத்தில் பார்க்கும் போது கூட அரசியல் பாடம் கற்றவர்களும் சரி, ஏனையவர்களும் சரி, இன்று அதே பாடங்களை அவர்கள் மறந்து போய் சுய விமர்சனம் என்றால் மற்றவர்களை வசை பாடுவதாக மாறி, நல்லது கெட்டது எல்லாம் கெட்டது நல்லதாக ஆய்ந்தறிந்து, தன் தோல்விகளுக்கு காரணம் மற்றவர்களின் வளர்ச்சி மற்றும் வளர்ப்பு முறை என்று முன் முடிவுகளோடு உலாவி வருவதைப் பார்க்கும் போது

மாற்றம் என்பது எப்போதும் மாறிக் கொண்டு தானிருக்கும், காலத்தின் மாற்றத்திற்கு ஏற்றவாறு மாறுவதற்கான சுய விமர்சனத்தோடு உலாவ வேண்டும் என்ற ஆவலோடு வாழ்வதில் தான்

வாழ்வினிது

ओलै सिरिय ।

மருத்துவனுக்கு சமர்ப்பணம்

உயிர் விடும் தருணம்

  இதயம் அசையவில்லை

உயிர்ப்பிக்கும் கைகள் அசைத்தாலும்

  உயிர்ப்பிப்பவனின் இதயமே எழுகிறது!

எவர் சொல்லி எழுவார்

  எழுப்புவன் குரல் கேட்காதோ

பிஞ்சுக் கைகள் தொடுவது அறியாதோ

  குழந்தை மனம் கனக்காமலிருக்கட்டும்!

பிறப்பும் இறப்பும் எவர் கையில்

  வாழ்விப்பதும் உயிர்விப்பதும் உன் கையில்

எழுவார் எழுவர் எழுவாதோர் விழுவர்

  விழாமல் இருக்க வேண்டும் இளமனசு!

பணியில் பார்ப்பது பலவற்றை

   உறையில் இருத்தாமலிருந்தால் கனக்காது

உன் கடன் பணி செய்து கிடப்பதே

  பணியோடு போவட்டும் உணர்ச்சிகள்!

அலைபாயும் உறவின் மனதில்!

மனம் கணக்காமலிருந்தால்

வாழ்வினிது

ओलै सिरिय ।

போதையின் உச்சத்திலிருந்து இறங்கும் படிகள்

 முகநூல், சோஷியல் மீடியா, டிவி மற்றும் இணையங்கள் மூலமாக புகழின் உச்சிக்குச் சென்று, ஏணிப்படிகளின் விளிம்பிற்குச் சென்று விட்டு, இப்போது இந்த போதையின் உச்சத்தில், படிகளின் மேலிருந்து ஒவ்வொரு படியாக மெதுவாக இறங்கி வருகிறார்கள்.

இறங்கி வரும் போது வெளிவருபவை:

அரையணா

ஆழாக்கு

குத்தகைதாரர்

முத்தண்ணா

— இன்னும் சில வெளியே சொல்ல முடியாத வார்த்தைகள்.

இவர்கள் என் அன்பிற்கு பாத்திரமானவர்கள், நீண்டகாலமாக அறிவேன், இவர்களை மண் தரையில் உட்கார்ந்து ரசிக்கும் ரசிகன் நான்!

சிம்மாசனத்திலிருந்து இறங்கி இவர்கள் சமமாக தங்களைப் பார்த்துக்கொள்ளும் வரை,

வேடிக்கை பார்த்துக்கொண்டு அமைதியாக இருப்பது

வாழ்வினிது

ओलै सिरिय ।

காலமதைத் தேடும் குணம்

 

பொழுது போகவில்லை மனமோ கெஞ்சுகிறது

  அலையதன் அழகில் அமர்ந்திருந்தாலும் சலனமில்லை

வீசும் காற்றில் இளைப்பாற மறுக்கும் குணம்!

தன் நிலை தேடி தவமிருந்தாலும் தவிக்கும் இமைகள்

 வீசுகின்ற புயலில் அசராத கொடி போன்று

எளியதொரு விளக்கின் பிரகாசத்தில் குறுகும் குணம்!

ஆடிய பெருங்காற்றில் அவசரமின்றி தவிக்கும் உதடு

  ஒட்டிய கயிற்றுள் இறுக்கும் கைகள்

தட்டிவிடும் திவிலை போன்று பஞ்சாய் குணம்!

எட்டிய தூரமெல்லாம் தேடியும் கிடைக்காத துணை

  பஞ்சணைக்குள் உறங்கும் போது மேல் விழுந்த கை

நடந்து வந்த காலம் இதுவென்று சொல்லும் குணம்!

காலமதைத் தேடும் குணம்!

வாழ்வினிது

ओलै सिरिय ।

மாற்றத்தை அறிவோம்

எந்த ஒரு மனிதனும் விலங்கும் தன்னோட இளமைப் பருவத்தில் இருந்த மாதிரி நடுப்பருவத்தில் இருப்பதில்லை. முதுமைப் பருவத்திலும்.

20 வயதிலிருந்த எண்ணங்கள், செயல்கள், பேச்சு வழக்கங்கள் எல்லாம் 40 வயதில் மாறியிருக்கும். அதுவே 60 வயதில் இன்னும் பலவித கோணங்களில் மாறியிருக்கும், மாறுபடும். 70-80 நெருங்கும் போது மற்றவர்களைச் சார்ந்து வாழ வேண்டிய கட்டாயம் ஏற்படும் போது வாழ்க்கையின் கடைசி கட்ட நிலையை நோக்கி எண்ணங்கள் ஓடிக்கொண்டிருக்கும்.

இந்த ஒவ்வொரு இடைவெளிகளில் 20, 40, 60 மற்றும் 80 வயதுகளில் நமது எண்ணங்கள், எழுத்துகள், பேச்சுகள் எல்லாம் புத்தகமாகவோ, கவிதையாகவோ உருப்பெறும் போது அது அந்த வயதையொட்டிய ஒவ்வொரு மனிதனின் எண்ண ஓட்டங்கள், சமூக சிந்தனைகள், காலத்தின் நிகழ்வுகள், அரசாங்க பொருளாதார மாற்றங்களை ஒட்டிதானிருக்கும். ரொம்ப புனைவுகளாக இருக்க வாய்ப்பில்லை. புனைவிற்காக பெயர்களை மாற்றலாம், நிகழ்வுகளை மாற்றலாம், ஆனால் அடிப்படையில் தன் நினைவுகளை ஒரு படைப்பாக மாற்றத்தெரிந்த அந்த ஆற்றல் பெற்றவர் படைப்பது பெரும்பாலும் தனது மன ஓட்டங்களை, எண்ணங்களைத் தான்.

மாற்றம் என்பது மாறிக்கொண்டு தானிருக்கும். நமது 20 வயதிலிருந்த வாழ்க்கை நமது 40 வயதில் இருப்பதுல்லை, இருந்ததில்லை, பெரும்பாலும் இருக்காது. 60-80களில் இது முற்றிலும் வேறுபட்டிருக்கும். யாராலும் இந்த சுழற்சியை மாற்ற முடியாது.

மாற்றத்தை அறிந்து வாழ்தலால்

வாழ்வினிது

ओलै सिरिय ।

கார்த்திகை தீப ஒளி

 கிரகணத்தில் விழுங்கப்படும் முன்

நிலவின் மலர்ந்ததொரு பிரகாசம்

கார்த்திகை தீப ஒளியின் கதிர் போன்று!

மனதுள் உறங்கும் நல் எண்ணங்கள்

தீப ஒளிச்சுடர் போல ஒளி விட்டு எரியும் போது

இருள் தன் விலகி வலிமை போற்றும் உறவு!

இனியதொரு சுற்றத்தின் அரவணைப்பே

வாசல் கோலத்தைச் சுற்றியுள்ள அகல்விளக்குகள்

திரியில் எண்ணெய் உறங்கும் முன்

மலர்ந்ததொரு பிரகாசம் நம் கையில் பொரி உருண்டை!

போற்றிப் பாடிடும் கானங்கள்

நம் மனதின் அபிலாஷைகள்

ஒளிப்பிரவாகத்தில் ஒலிக்கும் சுடர்கள்!

அன்பில் பிரகாசிக்கும் தீப ஒளிப்பிரவாகத்தில் ஒரு நாள்!

வாழ்வினிது

ओलै सिरिय ।

சேர்த்து வைத்த பூதத்தைக் காப்பாத்த

 அமெரிக்காவுல இருந்துகிட்டு ஒருத்தர் தான் ஸ்டாக் மார்க்கெட் பத்தி கவலைப்பட மாட்டேன்னு சொல்வது என்பது ஒரு நெருப்புக்கோழி மண்ணுக்குள்ள முகத்தை மறைச்சுகிட்டு நான் இந்த உலகத்தைப் பார்க்க மாட்டேன்னு சொல்வது மாதிரி அபத்தமானது.

வாழ்க்கையில நீண்ட காலம் உழைச்சு சேமிச்சு வச்சதைப் பாதுகாக்க பர்சனல் ஃபைனான்ஸ் சேவிங்க்ஸ் பத்தி தெரியனும். அதற்கு இந்த நாட்டுல ஸ்டாக்ஸ் ம்யூச்சுவல் ஃபண்ட், ஈக்யுட்டி, இன்சூரன்ஸ் பத்தி கண்டிப்பாகத் தெரிஞ்சுக்கனும். இது தெரியாம தெரிஞ்சுக்காம வாழறவங்க என்னிக்காவது ஒரு நாள் குடும்பத்தை இக்கட்டுல தவிக்க விட்டுவிட வாய்ப்புகள் அதிகம்.

நம் ஒவ்வொருத்தரோட சேமிப்பும் சோஷியல் செக்யூரிட்டி, 401கே, ஐஆர்ஏ, ரோத், பென்ஷன் என பல விதத்தில் இருந்தாலும் அத்தனையும் இந்த நாட்டில் பெரும்பான்மையாக அவர்கள் இன்வெஸ்ட் செய்வது ஸ்டாக் மற்றும் பாண்ட் மார்க்கெட்டில் தான். ஸ்டாக் மார்க்கெட் பத்தி ஒன்னும் தெரிஞ்சுக்காம, அடேய் என்னோட ரிடையர்மண்ட் அக்கௌண்ட்ல அவ்வளவு போட்டேன்டா, என்னாச்சுன்னு தெரியலை, எவனோ சாப்பிட்டாண்டான்னு சொல்ற அவல நிலையில வந்து நிப்போம். மார்க்கெட் பத்தி தெரிஞ்சுக்காம, அரசியல் பொருளாதார நிலமை தெரிஞ்சுக்காம, தன்னோட இன்வெஸ்ட்மண்ட்ஸை காலத்துக்கு ஏத்த மாதிரி மாத்திக்கலைன்னா, மேல சொன்ன அந்த நெருப்புக்கோழியே தேவலாம்ன்னு ஆயிரும். பசிக்கும் போது நெருப்புக்கோழி தலையை மண்ணுலேர்ந்து எடுத்து வயிராறச் சாப்பிட்டு உள்ள போயிக்கும், ஆனால் நமக்கு அது கூட இல்லாமப் போக வாய்ப்புண்டு.

ஒரு மிகப்பெரிய நிறுவனத்துக்கு, ஏன் ஒரு சாதாரண சின்ன நிறுவனத்துக்கு தலைமைப் பதவிக்குப் போனால் கூட ஸ்டாக் மார்க்கெட் பற்றி அறியாமல் இருப்பது அந்நிறுவனத்திற்கே கேடு.

ட்ரம்ப், மோடி, பைடன் ஆதரவு எதிர்ப்பெல்லாம் என்னத் தான் ஆக்ரோஷமாகப் பேசினாலும் அவங்க பாலிசி வச்சு ஸ்டாக் மார்க்கெட்ல துடுப்பு போடத் தெரியனும். அது தெரியாம காலாட்டறது, வெட்டி வம்பு சண்டையிலத்தான் நிக்கும்.

இப்ப இன்ஃப்ராஸ்டரக்சர் பில் பாஸாயிருக்கு, 20 மாதம் கழிச்சு அமெரிக்க வான்வெளி வெளிநாட்டு மக்களுக்குத் திறந்து விடப்பட்டிருக்கு, ஒரு பேரழிவு நோயிலிருந்து மீண்டு வர்றோம்; இதெல்லாம் எதற்கு எது உதவுகிறது என யோசித்தெல்லாம் ஸ்டாக் மார்க்கெட் பார்த்து மாற்றியமைப்பது என்ன கஷ்டம்? இதையேத் தானே வேறு விதத்துல ஒரு கட்சிக்கு ஆதரவாகவும் எதிராகவும் பேசறீங்க! அதே அரசியலை பொருளாதார கோணத்தில் யோசித்து ஸ்டாக் மார்க்கெட்டைப் பார்த்து கற்றுக் கொள்வது என்ன கடினம்? முதல்ல நம்ம சேமிப்பைக் காத்துக் கொள்ள கூட தெரிய வேணாமா?

இன்னும் தெரிஞ்சுக்காம reallocation பண்ணாம இருந்தா என்ராண் கதை மாதிரி தானே ஆகும். வெட்டி அரசியல் பேசி மல்லுகட்ட நேரமிருக்கும். அதே அரசியலை பொருளாதார ரீதியா ஸ்டாக் மார்க்கெட்டுல பார்க்க எவ்வளவு நேரமாயிரப்போவுது!

தேடி அறிந்து கொள்வதில்

வாழ்வினிது

ओलै सिरिय !

பின்குறிப்பு: நண்பர்களோட உரையாடலைப் பார்த்து தோன்றியதை எழுதியது இது.

இளசுகள் மனதில் ட்ராவிஸ் ஸ்காட்

  Travis Scott

பள்ளிக்கூட இளம் மாணவர்களிலிருந்து வாலிபர்கள் வரை அவர்கள் பிஞ்சு மனதில் இடம் பிடித்த மிகவும்பிரபலமான பாடகர் இங்க!

இரண்டு வருடம் முன் பையன் பத்தாவது படிக்கும் போது ட்ராவிஸ் ஸ்காட் சார்லட் நகரில் வந்து பாடினார். அப்பபையனும் அவன் கிளாஸ்மேட்டும் இதற்காக சார்லட் நகர் போக இரண்டு மாதமாக யாருக்கும் தெரியாம திட்டம்போட்டுகிட்டு இருந்தாங்க!

எழுவது என்பது டாலர் டிக்கட் பத்தி அரைகுறையாக காதில் விழ, மோப்பம் பிடிச்சுட்டேன். பையன்ட்ட என்னவிஷயம்ன்னு கேட்க மறைச்சுட்டான்.

பையனோட நண்பன் இளம் வயது மிருதங்கம் கஞ்சிரா வித்வான். இரண்டிலும் அவன் கை விளையாடும். ஆனால் அவனுக்குப் பிடித்த பாடகன் ட்ராவிஸ் ஸ்காட். அவன் வீட்டுல அநுமதிக்கலை.

பசங்க இரண்டு பேரும் வீட்டுல சொல்லாம டிக்கெட் வாங்கிட்டாங்க! என் கிட்ட வந்து ஒரு வாரம் கழிச்சு வந்துஉண்மையைச் சொல்லி, நாங்க இரண்டு பேரும் இங்கிருந்து சார்லட் நகரத்திற்கு ட்ரைன்ல போயிட்டு அடுத்தநாள் காலை ட்ரைன்ல வந்துடறோம், அவன் வீட்டுல விட மாட்டாங்க, ட்ராவிஸ் பத்தியெல்லாம் உங்களுக்குஒன்னும் தெரியாது, இதையெல்லாம் உங்களுக்கு புரிய வைக்க முடியாது, நாங்க போகனும்ன்னான்.

பக்குன்னுச்சு. இளம் வயது, பள்ளிக்கூடத்துல பத்தாவது படிக்கிற பசங்க, இந்த ம்யூசிக் ப்ரோக்ராம்போறேங்கிறாங்க, ப்ரோக்ராம்ல மத்தவங்கெல்லாம் குடிப்பழக்கத்திலும் போதை பொருளிலும் சகஜமாகஉருளற இடம், இவன்களை எப்படி அனுப்பறதுன்னு வயறு கலக்க ஆரம்பிச்சுருச்சு.

வீக் டே வேற, பள்ளிக்கூடத்தை கட் பண்ணிட்டு போக தயாராயிட்டங்க வேற!

அந்தப் பையனோட அப்பா பிரபல மிருதங்க வித்வான். அவர் வாசிக்கும் போது அவர் முகத்தோட அழகு, அந்ததேஜஸைப் பார்க்கனும். அநுபவிச்சு மிருதங்கம் வாசிப்பார்.

நேரா அவர் வீட்டுக்குப் போயிட்டேன். போன்ல பேசினா வொர்க் அவுட் ஆகாது. பசங்க இந்த வயசுல தவறானவழிக்குப் போகாம இருக்கனும்ன்னா நாம தான் அவங்களுக்கு தகுந்த படி நடந்துக்கனும். அவரை சம்மதிக்கவைக்க கஷ்டப்பட வேண்டியதாயிடுச்சு. நானே அவங்க இரண்டு பேரையும் கூட்டிட்டுப் போய் நானே கூட்டிட்டுவர்றேன். அவங்களை என் கிட்ட விடுங்கன்னு விடாம்பிடியா சம்மதிக்க வைச்சேன். மனசே வராம விட்டார். ஒரேபையன், ஆசாரமாக வளர்த்து தன்னோட கலையையும் அவனுக்குச் சொல்லிக் கொடுத்து அவனையும் சிறந்தவித்தகனாக்கியிருக்கார். நம்ம கலாசாரம் போயிடப்போவுதுன்னு பயம். என்னை நம்பி அனுப்பினார்.

இரண்டு பசங்களையும் கூட்டிப் போனேன். சார்லட் பேங்க் ஆப் அமெரிக்கா ஸ்டேடியம். பசங்களை எப்படிதனியா விடறது, நாமும் ஒரு டிக்கெட் வாங்கி உள்ளப்போயிரலாமான்னு ரொம்ப யோசிச்சேன். இன்னொருபக்கம் நாம உள்ள போயி பசங்க சந்தோஷத்தைக் கெடுத்தறக் கூடாதேன்னு வேற இருந்துச்சு.

மாலை 5 மணிக்கு அவன்களை க்யூவில் விட்டேன். பல தடவை சொல்லி அனுப்பிச்சேன், கரெக்டா இரவு 11 மணிக்கு வெளிய வந்துரனும். திரும்ப 3 மணி நேரம் ஓட்டிப் போவனும், அடுத்த நாள் வெள்ளிக் கிழமைஉங்களுக்கு ஸ்கூல் இருக்கு, எனக்கு ஆபீஸ் போகனும், ஊர் திரும்பி ஒரு இரண்டு மணி நேரமாவதுதூங்கினாத் தான் நீங்க ஸ்கூல் போக முடியும்ன்னு சொன்னேன். சரிசரின்னு சொல்லிட்டு கண்டுக்காம உள்ளபோயிட்டாங்க!

வெளிய கார் பார்க் பண்ணிட்டு ரோட்டுல நடந்து பார்த்தேன். இரவு மக்கள் நடமாட்டம் அங்கு நல்லவர்களாகஇல்லை. போதைப் பொருள் மற்றவையெல்லாம் சாதாரணமாக இருக்க, பக்கத்தில் வந்து பேச வருபவர்களிடம்என்னோட பர்ஸ் போயிரும்ன்னு தோணிச்சு! இடம் சரியில்லை. காரை எடுத்து வேற ஒரு ரெசிடென்சியல்ஏரியாலப் போட்டுவிட்டு அங்கு காரை விட்டு இறங்கலை.

பசங்க இரண்டு பேருக்கும் டெக்ஸ்ட் பண்ணி இடம் சரியில்லை வந்துருங்கன்னு பத்தரை மணியிலேர்ந்தேடெக்ஸ்ட் பண்ணி போன் பண்ணிப் பார்த்தேன். வர்றேன் வர்றேன்னு சொல்லிகிட்டு கான்சர்ட் முடிஞ்சு நடு இரவு1 1/2 -2 மணிக்கு வந்தானுங்க! வீடு திரும்ப காலை 5 மணி ஆயிடுச்சு. ட்ரைன்ல வர்றேன்னு சொன்னவங்களைநம்பி விட்டா அவ்வளவு தான்.

என்னடா இப்படி லேட் பண்ணிட்டீங்க, வெளிய என் நிலமை இவ்வளவு மோசமாக இருக்கு, ஏண்டா இப்படிஎல்லாம் பண்றீங்கன்னா, உள்ளயும் அப்படித் தானிருந்துச்சு, நாற்றம் சகிக்கலை, இருந்தாலும் சந்துல புகுந்துமேடைப் பக்கத்துல ரொம்ப கிட்டக்கப் போய் டான்ஸ் ஆடினோம்ங்கிறாங்க!

சரி பசங்க சந்தோஷமாக இருக்காங்களேன்னு அரைகுறை தூக்கத்துல வந்து சேர்ந்தோம். அவன்களுக்கோஅவங்க இளவட்டத்துல பள்ளி மாணவர்களிடையில் ஏதோ பெரியதாக சாதித்ததாகப் பெருமிதம். பூரிப்போடசந்தோஷமாக பேசிகிட்டு வந்தாங்க!

இன்னிக்கு பையன் போன் பண்ணினான். அப்பா அன்னிக்கு நாங்க சொல்லி எங்களை ட்ராவிஸ் ஸ்காட்ப்ரோக்ராம் கூட்டிப் போன, இன்னிக்கு ஹூஸ்டன்ல என்ன ஆயிருக்குப் பாருன்னான். அன்னிக்கும் நாங்கஇதையேத் தான் பண்ணினோம், முந்தித் தள்ளி நெரிச்சுகிட்ட ஸ்டேஜ் முன்ன போயி ஆடினோம், இன்னிக்கும்அதே மாதிரி, ஆனால் அன்னிக்கு ஒன்னும் ஆவலைன்னான்.

இன்னிக்கு ஹூஸ்டனில் நடந்த அதே ட்ராவிஸ் ஸ்காட் ப்ரோகிராமில் அதே மாதிரி நடந்திருக்கு. ஆனால் 14-25 வயதில் பல பேர் கூட்ட நெரிசலில் சாவு. கடவுளே! இவ்வளவு நெரிசல் சாவா!!

சின்னப் பசங்க மனசுல சின்ன வயசுல ஊருக்கு ஏற்ற மாதிரி அபிலாஷைகள் ஆட்டங்கள் பாட்டங்கள்வேதனைகள்.

இன்னிக்கு நான் கூட்டிப் போய் வந்த அந்த இரண்டு பசங்களும் நல்ல காலேஜ் நல்ல படிப்புல சேர்ந்துஇரண்டு-மூன்று வருடம் கழிச்சு அவங்க எண்ணத்தைச் சொல்லும் போது கேட்கும்

இவ்வாழ்வினிது

ओलै सिरिय ।