Friday, November 23, 2018

இடம் பொருள் ஏவல் உடையில்

காலேஜ் மூன்றாவது வருடம் போகுற போது, வெள்ளிகிழமை திறந்த காலேஜ்க்கு, அடுத்த இரண்டு நாள் தள்ளி திங்கள்கிழமை விடியற்காலை கிளம்பி காலேஜ் போனேன். நேரா காலேஜ் போயிட்டு சாயந்திரம் ஹாஸ்டல் அட்மிஷனுக்கு புதுசா வந்த வார்டனைப் பார்க்கப் போனா அவரில்லை.

அங்கயே தங்கிட்டு காலையில எழுந்த கையோட வேகமா அவரைப் பார்க்க ஓடினேன். ஹாஸ்டல் கிடைக்கலைன்னா படிப்பு காலி.

என்னைப் பார்த்த ஃபாதர் வார்டன் செம காண்டாயிட்டார். எவ்வளவு தைரியமிருந்தா ஒரு jesuit சாமியாரை, காலேஜ் புரொபசரை பெரிய மனிதரை சந்திக்க லுங்கியில வருவ! உனக்கு ஹாஸ்டல் கிடையாது வெளிய போன்னு துரத்திட்டார். ஆடிப் போச்சு எனக்கு. எவ்வளவு கெஞ்சியும் விடலை. வெளிய துரத்திட்டார்.

அன்று இரவு காலேஜ் ஆடிட்டோரியத்துல தங்கிட்டு மறுபடியும் போய் கெஞ்சினேன். இரண்டு நாள் கெஞ்சினதுல கழிச்சு விட்டு 25 ரூபாய் பைன் கட்டச் சொன்னார். மெஸ் பீஸ் போக வீட்டுல மாசம் பத்து ரூபாய் தான் கொடுப்பாங்க. கடன் வாங்கி கட்டினேன். உனக்கு அலாட் ஆன தனி ரூம் கிடையாதுன்னுட்டார்.

இனி பெரிய மனிதர்களைப் பார்க்கப் போகும் போது ஒழுங்க ட்ரஸ் பண்ணுன்னார். இனி என்னை லுங்கியில வந்து பார்ப்பன்னேர்.

அது தவறுன்னு அதுவரை தெரியாம சுற்றிய காலம். அது ஒருத்தரை அவமதிக்கும்ன்னு அன்று புரிந்தது.

பாடம் நம்பர் ஒன்னு இது. 

கல்லூரி முடிந்து இரண்டு மூனு படிப்புகள் முடிந்து டிசிஎஸ்ல வேலை கிடைச்சு பாம்பே போனேன். அப்ப கழுத்துல tie கட்டுவது மேற்கத்திய கலாசாரம்ன்னு கட்ட மாட்டேன். வேலை ஒழுங்கா பண்ணதுல ஒன்னரை வருசத்துல job confirmation பண்ணுவதற்கு பதிலா, எட்டு மாதத்துலேயே early confirmationக்கு recommend ஆகி அப்பர் மேனேஜ்மெண்ட் முன்ன ஆஜர் ஆகச் சொன்னாங்க. கழுத்துல tie கட்டாம ஏர் இந்தியா பில்டிங் போய் பெரிய மனிதர்களை சந்தித்தேன்.

செம காண்டாயிட்டாங்க. ஒரு புரபசனல் கம்பனியில டை கட்டாம வர்ற, எழுந்து நின்னு பேச மாட்டேங்குற, உனக்கு இப்ப கன்பர்மேஷன் கிடையாது போன்னு அனுப்பிட்டாங்க.

எங்களை அவமதிக்க இப்படி வர்றயான்னு திட்டி அனுப்பிட்டாங்க. கிடைக்க வேண்டிய பணம் போச்சு.

இடத்துக்கு தகுந்த மாதிரி நாம உடுத்தும் உடை பிறரது கவனத்தை ஈர்க்கும், அதை வைத்து நம்மை எடை போடுவார்கள்ன்னு முழுமையாக உணர்ந்த தருணம்.

பாடம் நம்பர் இரண்டு இது.

அதிலிருந்து எந்த பெரிய மனிதரை சந்திக்கும் போதும் கோட் சூட் டையோட போவது நான்.

இங்க கடந்த மூன்று வருடமா கவர்னர் மாளிகை டிசம்பர் கிறிஸ்துமஸ் டெகரேஷன் பார்க்க ஆபீஸ் மூலமா அழைப்பு வரும். குடும்பத்தோட போவோம். Formal dress compulsory. போன வருசம் போனப்ப வளர்ந்து விட்ட என் பையன் என்னோட கோட் மாட்டி கிட்டான். இன்னொன்னு பொருத்தமாயில்லை. நான் நல்லா டிரஸ் பண்ணியிருந்தாலும் (tie கட்டி) கோட்டுக்கு பதில் வின்டர் jacket மேல போட்டு கிட்டு போனேன். பையனே திட்டினான். அங்க கவர்னர் மாளிகையில வித்தியாசமாக பார்க்க ஆரம்பிச்சாங்க. சங்கடமாயிருச்சு.

பாடம் நம்பர் மூனு இது.

அலுவலகத்துக்கு நாம லுங்கி கட்டி கிட்டு போனா காற்றாட வசதியாத் தானிருக்கும். வெள்ளிக்கிழமை shortsல ஆபீஸ் வந்து கிட்டு இருந்தாங்க இங்க. அதையும் இப்ப மாத்திட்டாங்க.


தமிழில் அழகாய் சொல்லக் கூடிய 'இடம், பொருள், ஏவல்' வார்த்தைகளுக்கு தகுந்த மாதிரி நமது உடை அமையலைன்னா அதற்கான நஷ்டம் நமக்கு தான்னு அநுபவரீதியாக உணர வேண்டி வரும். உணர்த்துவாங்க!

2 comments:

லெமூரியன்... said...

Formals is not ok? I mean for a job confirmation??? I am same like you. I never ever tie. And had one opportunity to go with suit. I went with suit unbutton with a formal shirt in USA. And all said that I have to buttons up my shirt. I hate to put the top button in my shirt because I feel like some one from behind shrink my neck. I went for the US consulate for my Visa interview with my shirt top button not on.I got my visa when some of the coat suit got rejected. But I can understand the dressing plays a big role as first impression. May be I might not met the situations you met in your past.

ஓலை said...

நன்றி லெமூரியன்.

நமது உடை நடை பாவனை இடத்திற்கு ஏற்ப சூழ்நிலைக்கு ஏற்ப அமையலைன்னா தான் நமக்கு கிடைக்கும் புது அநுபவங்கள்.

நன்றி